Konkurs przygotowany w 100. rocznicę Międzynarodowej Wystawy Sztuk Dekoracyjnych i Nowoczesnego Przemysłu w Paryżu łączy tradycję, historię i przyszłość polskiego wzornictwa. Jego celem jest uhonorowanie Zofii Moraczewskiej, jednej z pierwszych kobiet w polskim parlamencie, a także przywrócenie należytego miejsca w naszej świadomości kilimowi, który w czasach II RP (ale również w latach późniejszych) był ważnym elementem dekoracyjnym polskich domów.
Drodzy Młodzi Twórcy,
Bardzo się cieszę, że w ramach idei „Sejmu Otwartego” mogę zaprosić Was do wzięcia udziału w tym szczególnym konkursie. Jako Marszałek Sejmu, nie wyobrażam sobie sali plenarnej bez obecności kobiet, a to Zofia Moraczewska była jedną z pierwszych pań zasiadających w ławach poselskich. Mam nadzieję, że Jej postać zainspiruje Was do stworzenia wyjątkowych projektów.
Do dzieła!
O tym, jak powstają kilimy, opowiada w webinarze Piotr Korduba, prof. UAM, historyk sztuki i kolekcjoner kilimów.
Dyrektorka Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi, historyczka sztuki, literaturoznawczyni, menadżerka kultury i muzealniczka. W latach 2006–2016 zawodowo związana z Muzeum Sztuki w Łodzi. W 2016 r. po wygranym konkursie powołana na stanowisko dyrektorki Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi, które obejmuje do dziś. Pomysłodawczyni i realizatorka licznych projektów kulturalnych związanych ze sztuką, historią, rewitalizacją czy modą. Autorka wielu publikacji na te tematy. Przewodnicząca Rady Muzeum Miasta Łodzi oraz Rady Programowej 16., 17. i 18. edycji Międzynarodowego Triennale Tkaniny, członkini Rady Biznesu przy Wydziale Technologii Materiałowych i Wzornictwa Tekstyliów Politechniki Łódzkiej, Rady Programowej magazynu artystyczno-naukowego „Powidoki” wydawanego przez Akademię Sztuk Pięknych w Łodzi oraz międzynarodowych i krajowych organizacji muzealniczych, jak International Council of Museums (ICOM) czy Stowarzyszenie Muzealników Polskich. Od kwietnia 2024 r. także członkini Rady ds. Muzeów i Miejsc Pamięci Narodowej powołana przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na trzyletnią kadencję.
Historyczka sztuki, absolwentka Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Pełnomocniczka Dyrektora Muzeum Tatrzańskiego ds. programowych, zajmująca się spuścizną Władysława Hasiora w zbiorach Muzeum i zakopiańską sztuką powstałą po 1945 r.
Kuratorka wystaw oraz wydarzeń kulturalnych prezentujących sztukę Władysława Hasiora oraz powojennych twórców związanych z zakopiańskim środowiskiem artystycznym. Autorka programu rozbudowy kolekcji sztuki współczesnej w Muzeum Tatrzańskim. Współredaktorka magazynu „Not. Fot. Notatnik fotograficzny Władysława Hasiora” oraz autorka opracowań na temat sztuki tego artysty. Współautorka wystawy „UrbaMistyka. Sztuka w Zakopanem”, przedstawiającej zakopiańskie powojenne rzemiosło i sztukę.
Fot. Sławomir Szostak
Etnolożka i antropolożka kultury, ukończyła studia w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Od wielu lat związana ze Zbiorami Wzornictwa Muzeum Narodowego w Warszawie, gdzie pracuje jako kustosz. Przedmiotem jej zainteresowań badawczych jest współczesna tkanina unikatowa, drukowana i malowana. Jest autorką publikacji o tkaninie dwuosnowowej, kilimie i batiku. Interesuje ją wpływ polskiej sztuki ludowej i ludowego rzemiosła na współczesny design. Współtworzyła wystawy i towarzyszące im publikacje, m.in.: Spółdzielnia Artystów „Ład” 1926–1996 (1996–1997), Prof. Eleonora Plutyńska 1886–1969 (1998), Rzeczy pospolite. Polskie wyroby 1899–1999 (2000–2001), Między tradycją a nowoczesnością. Instytut Wzornictwa Przemysłowego w poszukiwaniu tożsamości we wzornictwie (2001), Chcemy być nowocześni. Polski design 1955–1968 z kolekcji Muzeum Narodowego w Warszawie (2011–21012) oraz Etnodizajn wczoraj i dziś – inspiracje czy naśladownictwo (2014). Jest także współkuratorką Galerii Wzornictwa Polskiego w Muzeum Narodowym w Warszawie, otwartej w 2017.
Polski projektant, absolwent Warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Swoje umiejętności rozwijał również na Politecnico di Milano, gdzie kształcił się pod okiem Michele de Lucchiego i Andrei Branziego. Doświadczenie zdobywał, pracując w warszawskim studiu projektowym Towarzystwo Projektowe, a w 2017 r. założył własną pracownię.
Jego twórczość balansuje na granicy designu i rzeźby, a każdy projekt odzwierciedla indywidualne podejście do formy i materiału. W jego portfolio znajdują się lampy, stoły, krzesła oraz dekoracyjne obiekty, wszystkie wykonywane ręcznie w warszawskiej pracowni w limitowanych edycjach. Garncarek przykłada szczególną wagę do szlachetnych materiałów i dopracowanych detali. Każdy egzemplarz jest sygnowany unikalnym oznaczeniem i posiada certyfikat autentyczności.
Jego prace można znaleźć w starannie wyselekcjonowanych galeriach w Europie i Stanach Zjednoczonych, gdzie zdobywają uznanie dzięki swojej wyjątkowej estetyce i najwyższej jakości wykonania.
Koordynatorka projektu „Sejm Otwarty”, Kancelaria Sejmu
