Historia

Zofia Moraczewska

Zofia Moraczewska

Jedna z ośmiu kobiet zasiadających w pierwszym polskim Sejmie po odzyskaniu niepodległości w 1918 r. i pierwsza kobieta przemawiająca z mównicy sejmowej. Matka czwórki dzieci i polityczka, ale przede wszystkim niezrównana społeczniczka i działaczka na rzecz emancypacji kobiet. To między innymi dzięki niej Józef Piłsudski wydał dekret o przyznaniu Polkom takich samych praw wyborczych, jakie mieli mężczyźni. Jej mężem był pierwszy premier II RP Jędrzej Moraczewski.

Poniżej znajdziecie cytaty z publikacji Mój testament. Pisany do ogółu Kobiet Polskich w r. 1944. Więcej o samej Zofii Moraczewskiej opowiadają w naszym webinarze Olga Wiechnik (autorka m.in. książki Posełki. Osiem pierwszych kobiet) i prof. Tomasz Nałęcz, specjalizujący się w historii II Rzeczypospolitej.

Najdroższe moje, Wy wiecie, że byłyście, poza ukochaniem męża i dzieci – największą miłością mojego życia. (…) Niechże pamięć o tej działalności nie zaginie – niech przejdzie do historji, niech służy następnym pokoleniom kobiecym jako materjał do rozmyślań – niechaj będzie porozumieniem serdecznem łączącem kobiety dzisiejsze, z tymi, które po nas przyjdą i przyszłość budować będą!

Źródło: Archiwum Moraczewskich, Biblioteka Narodowa

O tej przyszłości pragnę pomówić z Wami w tej chwili najdroższe moje. To, co powiem, jest wynikiem długiej mojej pracy myślowej i syntezą najgorętszych pragnień moich. Chcę je Wam oddać z głęboką wiarą, że je zechcecie rozważyć, przemyśleć i że może wiele z nich zdołacie wprowadzić w życie – wierzę, że może nie bezpośrednio po naszej epoce – ale kiedyś, w przyszłości – następne pokolenia kobiece podejmą i rozwiną w pełni nasze ideały!

Źródło: Archiwum Moraczewskich, Biblioteka Narodowa

Wiemy z wiekowego doświadczenia, że wpływ kobiet na wielkie sprawy publiczne był zawsze nikły, krótkotrwały i w bardzo wyjątkowych tylko wypadkach związanych z poszczególnemi jednostkami – bezpośredni. W każdym razie Kobiety – w całej masie, jako wielki, silny liczbowo ogół – jako połowa ludzkości – nie wypowiedziały się dotąd wcale.

Źródło: Archiwum Moraczewskich, Biblioteka Narodowa

Najdroższe moje – porzućmy zdecydowanie i raz na zawsze, to jakieś nasze, prawdziwe czy udawane dla różnych celów utylitarnych poczucie „kompleksu niższości”. Nie jesteśmy ani odrobinę mniej warte, czy mniej mądre od mężczyzn – jesteśmy tylko inne. I właśnie to, że jesteśmy inne – że mamy odmienne nastawienie psychiczne, stanowi ogromną wartość, niedocenianą nawet przez kobiety same.

Źródło: Archiwum Moraczewskich, Biblioteka Narodowa

Chcemy kochać i żyjemy miłością. Tak jest. A pomimo to, nie umiemy same ocenić znaczenia i wartości tej siły, która stanowi naszą odrębną cechę zbiorową. Nie zdajemy sobie sprawy, że miłość jest równie wielką siłą jak rozum, i że na równi z rozumem ludzkim cenioną być powinna! Że rozwinięta do wielkiej potęgi może i powinna objąć szerokie horyzonty, dalekie od ciasnego życia osobistego, że może i powinna stać się podstawą do budowy nowego, innego, lepszego życia ludzkości na ziemi, że może zmienić oblicze świata!

Źródło: Archiwum Moraczewskich, Biblioteka Narodowa

I tu dochodzę do sedna moich myśli i pragnień najgorętszych. Oto pragnę, aby kobiety dały inicjatywę, aby kobiety podjęły śmiałą myśl wiodącą w nowe świty i wprowadzały ją pokolenie za pokoleniem w życie!

Źródło: Archiwum Moraczewskich, Biblioteka Narodowa

Żegnam Was wszystkie najdroższe moje! Zazdroszczę Wam z całego serca, że pracą Waszą budować będziecie nowe życie na ziemi – którego ja już widzieć nie będę. Odchodzę od Was pełna najgłębszej wiary, że dzielne nasze Młode pokolenia kobiece wykonają olbrzymie dzieła!

Źródło: Archiwum Moraczewskich, Biblioteka Narodowa

Wystawa w Paryżu 1925

Wystawa w Paryżu 1925

Międzynarodowa Wystawa Sztuk Dekoracyjnych i Nowoczesnego Przemysłu w Paryżu rozpoczęła się pod koniec kwietnia 1925 r. i trwała pół roku. Uczestniczyło w niej 21 państw. Wśród nich, po raz pierwszy od odzyskania niepodległości w 1918 r., była również Polska. Wybitni artyści pod kuratelą komisarza ekspozycji, Jerzego Warchałowskiego, zdobyli niemal 200 nagród. Obejrzyjcie prace, które zachwyciły odwiedzających wystawę, i dowiedzcie się o niej więcej :)


Slajd 1
Slajd 2
Slajd 3
Slajd 4
Slajd 5
Slajd 6
Slajd 7
Slajd 8

Photo REP, Paryż

Międzynarodowa Wystawa Sztuk Dekoracyjnych i Nowoczesnego Przemysłu, Paryż 1925. Ekspozycja polska w dziale wnętrz przy Esplanadzie Inwalidów – jadalnia, proj. Wojciecha Jastrzębowskiego

fotografia, nr inw. DI 67069/62 MNW, Muzeum Narodowe w Warszawie

Historia kilimów

Historia kilimów

Kilim to forma sztuki użytkowej, która pojawiła się długo przed wystawą w Paryżu. Dwustronna, dekoracyjna i wzorzysta tkanina była w Polsce znana już od średniowiecza, a nazwy „kilim” zaczęto używać w połowie XVII w. Kilimy wisiały na ścianach domów, dworów, kościołów, a także spełniały funkcję praktyczną – jako zasłony okienne czy dodatkowa warstwa izolacji na podłodze. W XX w. odgrywały zaś istotną rolę w kreowaniu polskiego stylu narodowego.

Wanda Kossecka

Wanda Kossecka

Uczęszczała na Wyższe Kursy dla Kobiet im. A. Baranieckiego w Krakowie, gdzie uczyła się malarstwa, rzeźby oraz historii sztuki. Studiowała również w prywatnej Académie de la Grande Chaumière w Paryżu. Z powodu choroby oczu porzuciła malarstwo na rzecz kilimiarstwa. W latach 20. w Zakopanem założyła wraz z Janem Tarnowskim wytwórnię kilimów Tarkos.

Wzięła udział w Wystawie Sztuki Dekoracyjnej i Wzornictwa w Paryżu w 1925 r. Po likwidacji Tarkosu w 1932 r. przeniosła się do Czorsztyna i samodzielnie założyła tam pracownię pn. Warsztaty Spiskie.

Maria Bujakowa

Artystka, projektantka tkanin, pedagożka. Studiowała m.in. we Lwowie (pod opieką Kazimierza Sichulskiego) oraz w Wiedniu. W 1945 r. zamieszkała w Zakopanem, gdzie w latach 1946–1969 kierowała Krajową Szkołą Koronkarską (przekształconą później w Technikum Tkactwa Artystycznego). Była jedną z czołowych projektantek Zakopiańskich Warsztatów Wzorcowych. Tworzyła kilimy, sumaki, makaty i tkaniny odzieżowe.

Maria Bujakowa
Slajd 1
Slajd 2
Slajd 3
Slajd 4
Slajd 5
Slajd 6

Tkanina unikatowa – projekt autorstwa Marii Bujakowej

Indyk (Kogut), 1962 r.

Źródło: Archiwum Muzeum Tatrzańskiego