Michał Kołodziej

Nazywam się Michał Kołodziej i pochodzę z Tarnobrzega. Jestem architektem, urbanistą i ogromnym entuzjastą kina. Obecnie pracuję jako architekt prowadzący w BBGK Architekci w Warszawie, gdzie od października 2020 roku rozwijam swoje umiejętności w zakresie masterplanningu, projektowania architektonicznego i urbanistycznego, a także projektowania wnętrz i grafiki. Moje wcześniejsze doświadczenie zawodowe zdobywałem w krakowskich biurach architektonicznych UCEES, CAVU Architekci oraz Studio4Space. W każdym z tych miejsc miałem okazję realizować projekty o zróżnicowanej skali i funkcji, co pozwoliło mi zdobyć szeroką wiedzę oraz umiejętności w zakresie architektury. Moje wykształcenie obejmuje studia magisterskie na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej oraz wymianę studencką erasmus na Politecnico di Milano we Włoszech. Dodatkowo uczestniczyłem w licznych warsztatach architektonicznych, takich jak OSSA i Architektour, które pozwoliły mi rozwijać kreatywność oraz umiejętność pracy zespołowej. Jestem szczególnie dumny z licznych nagród i wyróżnień, które otrzymałem za moje projekty, w tym Krakowskiej Nagrody SARP Dyplom Roku 2020, II Nagrody w Konkursie dla Młodych Architektów Buildera oraz nominacji do ścisłego finału konkursu polsko-niemieckiego BDA-SARP 2020. Wierzę, że architektura ma moc opowiadania historii i wywoływania emocji. Mój projekt dyplomowy, “Architektura jako czuły narrator”, jest tego najlepszym przykładem. Podczas pracy w BBGK Architekci rozwijam swoje umiejętności w budowaniu narracji i opowiadaniu historii poprzez architekturę. Wierzę, że umiar oraz klasyczny porządek we współczesnym wydaniu są kluczowe w projektowaniu, a zrównoważone rozwiązania są niezbędne do odpowiedzialnego budowania. Moje zainteresowania architekturą, sztuką, muzyką i filmem stanowią dla mnie ważne źródło inspiracji. W ramach możliwości staram się uczestniczyć w wydarzeniach, które poszerzają moje horyzonty, stanowią źródła inspiracji oraz wzbogacają moje spojrzenie na twórczość i projektowanie. Jednym z takich wydarzeń był Festiwal Filmowy w Cannes. W jednym miejscu - epicentrum światowego kina - byłem świadkiem połączenia wszystkich moich zainteresowań. Kto wie, być może niedługo zaprojektuje jakieś kino czy scenografię.

Opis kilimu inspirowanego twórczością Zofii Moraczewskiej Inspiracją dla stworzenia kilimu stała się postać Zofii Moraczewskiej – wybitnej działaczki społecznej, której działalność miała ogromny wpływ na zwiększenie udziału kobiet w polskim parlamencie. Jej odwaga i determinacja stały się punktem wyjścia do graficznej opowieści o sile i rosnącej obecności kobiet w Sejmie. Kilim pełni funkcję symbolicznej reprezentacji zmian zachodzących na przestrzeni lat – od zaledwie 8 posłanek w pierwszej kadencji Sejmu po imponującą liczbę 136 kobiet zasiadających dziś w jego ławach. Ta statystyczna przemiana została przekształcona w formę wizualną, niosącą ze sobą zarówno prostotę przekazu, jak i głębię znaczenia. Ze względu na planowaną lokalizację ekspozycji – wnętrze polskiego Sejmu – kolorystyka kilimu czerpie z palety barw obecnej w głównej sali obrad. Dominują w niej stonowane zielenie, złamana biel oraz akcenty czerwieni, które razem tworzą elegancką, a zarazem pełną znaczeń kompozycję. Forma kilimu, podporządkowana wymaganiom techniki tkackiej, jest oszczędna i klarowna. Jednak mimo swej prostoty, nie traci na wyrazistości. Przemyślana dynamika układu symbolizuje stopniowy, lecz konsekwentny wzrost udziału kobiet w życiu politycznym – proces, który nie tylko zmienia oblicze Sejmu, ale i całego społeczeństwa.

Film to dla mnie coś więcej niż tylko rozrywka. To przestrzeń twórcza, w której łączą się wszystkie moje zainteresowania: architektura, sztuka, muzyka i narracja. Kino uczy mnie uważności, opowiadania historii i budowania nastroju – umiejętności, które przenoszę do mojej codziennej pracy projektowej. Inspirują mnie zarówno wielkie produkcje, jak i niszowe filmy artystyczne. Każdy kadr, każda scenografia to dla mnie potencjalna lekcja kompozycji, światła czy rytmu przestrzeni. Szczególnym przeżyciem było dla mnie uczestnictwo w Festiwalu Filmowym w Cannes – wydarzeniu, które stanowiło punkt styku moich pasji i otworzyło nowe perspektywy na możliwości twórcze, jakie daje film. W takim miejscu, będąc w samym centrum światowego kina, doświadczyłem, jak silnie obraz, przestrzeń i emocja mogą ze sobą współgrać. Nie ukrywam, że marzę, by pewnego dnia zaprojektować kino – miejsce, które samo w sobie stanie się scenografią dla wspólnych doświadczeń i emocji widzów. Moje hobby stale wpływa na sposób, w jaki myślę o architekturze: jako o medium, które – podobnie jak film – może opowiadać historie, poruszać i inspirować.